Rozwód często bywa ostatecznością. Czasami nie ma innego wyjścia i gdy nie jesteśmy w stanie dojść do porozumienia z małżonkiem inicjujemy postępowanie rozwodowe. Warto jednak wiedzieć, że są sytuacje, gdy rozwodu możemy nie dostać. Kiedy jest to możliwe? Przepisy stanowią o trzech przesłankach, które uniemożliwiają orzeczenie rozwodu. Należą do nich stosownie – dobro małoletnich dzieci, zasady współżycia społecznego oraz żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia.
Dobro wspólnych małoletnich dzieci stron
O tym, czy dobro wspólnych małoletnich dzieci przemawia za lub przeciwko orzeczeniu separacji, lub rozwodu, należy rozstrzygać indywidualnie w każdym konkretnym przypadku. Sąd ocenia sytuację dziecka przed separacją lub rozwodem z hipotetyczną sytuacją dziecka po rozwiązaniu związku. Przy badaniu sytuacji, sąd bierze pod uwagę takie kwestie, czy rozwód spowoduje osłabienie więzi między dzieckiem a rodzicami, czy sposób wykonywania władzy rodzicielskiej nie spowoduje szkody dla dziecka, czy rozwód dla dziecka nie będzie zbyt bolesnym doświadczeniem.
Zasady współżycia społecznego
Badając przesłankę zasad współżycia społecznego sąd bierze pod uwagę np. czas trwania małżeństwa (krótki okres zupełności rozkładu pożycia może być przesłanką negatywną), wiek małżonków, ich stan zdrowia lub np. zdolność do zaspokojenia potrzeb życiowych.
Żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego rozkładowi pożycia
Do orzeczenia rozwodu nie dojdzie również wówczas, gdy rozwodu domaga się małżonek wyłącznie winny, a swój sprzeciw zgłosi małżonek niewinny. I tutaj jednak sprzeciw małżonka niewinnego oceniany jest w świetle zasad współżycia społecznego – jeśli sprzeciw ten stoi w sprzeczności z tymi zasadami, można go nie uwzględnić. O jakich sytuacjach tutaj mowa? Sądy weryfikują, czy sprzeciw małżonka niewinnego nie doprowadzi do utrzymania całkowicie fikcyjnego i pustego związku.
